Trainen voor Alpe d’HuZes (met fibromyalgie en artrose)

Trainen voor de Alpe d’HuZes is voor veel mensen al een enorme uitdaging maar met fibromyalgie , en artrose in mijn voeten voelt het soms bijna onmogelijk. Toch weiger ik om mijn doel door chronische pijn te laten bepalen. In deze blog neem ik je mee in mijn voorbereiding: hoe ik train, welke obstakels ik tegenkom en hoe ik mezelf blijf motiveren om die top te bereiken.

Waarom ik dit doe

De Alpe d’HuZes is voor mij niet zomaar een evenement. Het is een manier om geld in te zamelen voor kankeronderzoek – en dat is de hoofdreden waarom ik meedoe. Maar er zit ook een persoonlijk stukje in: na mijn eigen gevecht met kanker heb ik de behoefte om mezelf te bewijzen, ik wil voelen dat het niet voor niets is geweest. Dat ik het ‘verdien’ om door te mogen. Die uitdaging heb ik nodig – en dit is mijn manier om die aan te gaan.

Mijn trainingsaanpak

Ik train elke dag, maar mijn lichaam bepaalt het schema. Door daar naar te luisteren beslis ik wat ik die dag ga doen.

🔥 Als mijn voeten teveel pijn doen, ga ik naar de sportschool om te fietsen en oefeningen te doen die mijn voeten ontzien maar mijn spieren versterken, zoals squats met een kettlebell. Ook train ik dan mijn armen en schouders en mijn balans. Want die is knap waardeloos.

🔥 Bij teveel pijn in mijn lichaam las ik een rustdag in en doe thuis wat lichte oefeningen en maak een kleine wandeling.

🔥 Op dagen dat ik beter kan lopen, kies ik voor de loopband en werk ik aan het helling lopen. Ik bouw dit rustig op: ik begin met warmlopen op 0% en om de 5 minuten verhoog ik het percentage en werk toe naar een kwartier of twintig minuten op 8% en dan weer op dezelfde manier terug naar beneden. Mijn doel is om in mei minimaal een half uur op 10% te kunnen lopen. Ik probeer dit minstens 2x in de week te doen.

Een obstakel bij het helling lopen is mijn ademhaling. Hoe hogere hellingsgraad hoe meer ik in de problemen kom met mijn ademhaling. Door een operatie mis ik een stuk long, en ik was bang dat dit me zou beperken in mijn training. Gelukkig ontdekte ik dat niet de hellingsgraad, maar mijn tempo het probleem is. Als ik iets langzamer loop, krijg ik mijn ademhaling weer onder controle. Check! ✅ – en door!

Bij mooi weer loop ik veel liever buiten, ergens in de natuur. De rust van de natuur helpt me ook mentaal tot rust te komen. Een mooie wandelroute, vooral eentje met hoogteverschillen, maakt me gelukkig en dan wil ik steeds een stukje verder lopen, kijken wat er voor moois er nog achter de volgende bocht ligt. De afwisseling tussen de sportschool en wandelen in de natuur bevalt me prima.

In het begin ging ik te vaak over mijn grenzen (hallo, eigenwijsheid!), maar dat werkte averechts. Nu luister ik beter naar mijn lichaam en bouw ik mijn grenzen langzaam op. Wat mij daarbij helpt:

✔ Krachttraining om spieren te versterken en gewrichten te ontlasten.

✔ Helling lopen op de loopband voor het trainen van de juiste spieren om de berg op te kunnen lopen.

✔ Rust serieus nemen – herstel is net zo belangrijk als training.

✔ Goede schoenen en steunzolen om mijn middenvoetsbeentjes te beschermen.

Het schoenenprobleem

En die schoenen… tja. In 2022 werd mij orthopedisch schoeisel beloofd. Drie jaar later? Nog steeds geen schoenen waar ik fatsoenlijk op kan lopen. De nieuwste versie is ook weer niks. Ik heb het opgegeven. Zelfs als ze nu perfect waren, zou ik ze niet meer op tijd ingelopen krijgen. Dus ik ga op mijn oude schoenen met zooltjes van mijn podotherapeut de berg op. Niet ideaal – het veroorzaakt extra pijn in mijn middenvoetsbeentjes – maar het is de enige manier.

Uitdagingen en doorzetten

Uitdagingen zijn er meer dan genoeg. Zo werkt mijn lichaam me op alle mogelijke manieren tegen. Alles speelt op. Slijmbeursontstekingen, krampen, gewrichten die vastzitten – en dan heb ik het nog niet eens over de vermoeidheid en fibro-pijn. Ook de restschade van de chemo vraagt me dagelijks of ik niet liever op de bank wil met Netflix. Op de moeilijke dagen herinner ik mezelf eraan dat elke stap telt. En dat ook een korte wandeling een wandeling is. En opgeven? Geen optie. Ik weet waarom ik dit doe en accepteer dat sommige dagen gewoon ruk zijn.

Voeding als ondersteuning bij mijn training

Naast beweging speelt voeding een grote rol in mijn voorbereiding. Met fibromyalgie en artrose is het belangrijk om mijn lichaam goed te voeden, zodat ik energie heb en mijn spieren en gewrichten de juiste ondersteuning krijgen. Vooral omdat die ook door de chemo een grote knauw hebben gehad. Ik probeer zo gevarieerd mogelijk te eten:

✔ Eiwitten: Voor spierherstel eet ik heel veel eiwitrijke voeding, zoals kip, eieren, Griekse yoghurt of kwark en peulvruchten en eiwitpoeder.

✔ Groenten: heel veel groenten voor de spijsvertering, vitamines en het verzadigde gevoel.

✔ Gezonde vetten: Zalm, avocado’s, noten en olijfolie helpen bij het verminderen van ontstekingen.

✔ Complexe koolhydraten: Havermout, volkoren producten en zoete aardappelen geven me langdurige energie.

✔ Hydratatie: is nog wel eens een dingetje maar ik probeer genoeg water te drinken! Echt! Ik doe mijn best maar het blijft een verbeterpuntje.

Door bewust met mijn voeding om te gaan, merk ik dat ik beter herstel en minder last heb van extreme vermoeidheid. Het is geen wondermiddel, maar een belangrijk stukje van de puzzel.

Tot slot

Elke dag vertel ik mezelf het volgende:

💡 Luister naar je lichaam, maar blijf bewegen. Stilstand maakt pijn vaak erger.

💡 Kleine stapjes zijn ook vooruitgang. Je hoeft niet altijd vol gas te trainen.

💡 Wees lief voor jezelf. Niet elke dag zal goed gaan, en dat is oké.

💡 En, STRETCH na het sporten! Omdat ik dat altijd weer vergeet!

Mijn reis naar de Alpe d’HuZes is een proces van vallen en opstaan. Maar ik ben vastbesloten om door te zetten. Omdat er met een chronische aandoening ook nog steeds veel mogelijk is. Niet ondanks, maar mét fibromyalgie en artrose. Het hoort bij mij – en ik laat het me niet tegenhouden. 🚶‍♀️💪

Door te luisteren naar wat mijn lichaam aangeeft ontstaat er duidelijk vooruitgang in mijn training.

Zolang ik binnen mijn grenzen blijf kom ik het verst.

En dat niet elke dag goed gaat, is ook oké.

Zolang ik op 5 juni maar boven op die berg sta. 😉

Ik loop de Alpe d’HuZes. Wil je me sponsoren? Dat kan hier!