De andere kant van kanker.

Terwijl Sam Cooke’s stem mijn huiskamer vult met “A Change Is Gonna Come”, zing ik zachtjes met hem mee. Op dat moment besef ik dat de titel van dit nummer opvallend relevant is voor mijn eigen leven, met name met betrekking tot de impact die kanker op mij heeft en hoe dit me op onverwachte wijze ten goede verandert. Het is verbazingwekkend hoe kanker mijn leven verrijkt op manieren die ik nooit had kunnen voorzien.

Kijk, dat kanker mijn leven op zijn kop gezet heeft is een understatement. Kanker overkomt je en de emotionele impact is groot. Angst, verdriet, woede en hoop wisselen elkaar af als een emotionele rollercoaster. Het is tevens een zoektocht om mijn weg te vinden in het leven na de storm. Want dat mijn leven niet meer hetzelfde is als voor de kanker is overduidelijk.

Ik dacht eerst dat kanker alleen maar erg was, dat kanker pijn en ziek zijn is en dat de dood op je deur klopt. En die kant is een heel belangrijke kant die veel invloed heeft op je leven maar er is zoveel meer. Ik heb in een sneltreinvaart nieuwe dingen over mezelf geleerd en ik leer nog elke dag bij.

Bijvoorbeeld om mijn emoties meer te omarmen en ze beter te begrijpen, ze horen bij me. Ik voel ze dieper en kan er beter mee omgaan. Ook relaties worden dieper en belangrijker en de waardering voor het leven en voor wie ik liefheb neemt toe. En ik vind dat geweldig.

Het omgaan met onzekerheid, beslissingen nemen over de behandelingsopties en het pad vinden door het onbekende vraagt ook veel van mijn mentale kracht. Daardoor verandert mijn kijk op het leven en naar wat ik werkelijk belangrijk vind. Ik trek nu veel meer mijn eigen plan. Doe zoveel mogelijk op mijn manier. Dus wees niet verbaasd wanneer ik over een tijdje gewoon in een eenhoorn onsie naar de supermarkt ga 😉.

Wat ik ook als een pluspunt zie is dat ik nu beter weet wat ik wil. Wat ik belangrijk vind en waar ik naar toe wil in mijn leven. Ik heb geen tijd te verliezen. Tenminste, zo voelt het. Ook heb ik niet meer de behoefte om aardig gevonden te worden, en steek ik geen tijd en energie meer in mensen die het laten afweten. Die laat ik los, voor nu. Het leven is te kort om aan een dood paard te trekken. Aan de andere kant, wie belangrijk voor me is kan op me rekenen en krijgt 100% Els.

Oh vergis je niet, ik ben niet ineens allemaal suikerspinnen en zonneschijn. Ik kan nog steeds vreselijk mopperen of boos zijn. En ik heb ook dagen waarop ik het ook allemaal even niet meer weet. Maar ik weet inmiddels ook dat dat weer over gaat.

Ik ben me meer bewust dat ik moet zorgen voor een goede mentale gezondheid. Daarom zeg ik sneller ‘nee‘ wanneer ik ergens geen zin in heb of andere redenen zie om het niet te doen. Want ik realiseer me nu meer dan anders dat het leven eindig is en ik veel meer leven achter me heb liggen dan ik nog voor me heb. En ik heb alleen ik dus ik moet zorgen dat ik krijg wat ik nodig heb. (Ja echt, 5x ‘ik‘ in één zin! 😂)

Ik heb altijd al kunnen genieten van kleine dingen zoals bijvoorbeeld een mooi stuk muziek of de zon die is gaan schijnen op een dag waarop regen voorspeld was. Nu lijkt het genieten nog intenser geworden. Ik vind het zelfs niet meer erg als het gaat regenen wanneer ik buiten loop. Want het is tenslotte maar regen. Ik verheug me juist op het thuiskomen waar ik kan opwarmen door een warme douche te nemen en een kop thee kan zetten waarna ik helemaal rozig met een boek op de bank klim. Zo lekker is dat.

Weet je wat ik tegenwoordig heel leuk vind om te doen? Spontaan complimenten uitdelen. Gewoon aan wildvreemde mensen. Op straat of in de supermarkt of zo. Wanneer ik iemand tegenkom die iets aparts draagt en ik vind het leuk staan dan zeg ik dat meteen. Mooie tattoo? Dan zeg ik dat. Apart kapsel dat goed staat? Dan zeg ik dat. Leuke jas? Nou ja, je snapt het.

Een Oh wat heeft u een mooie jas aan! is snel gezegd maar geeft zoveel effect. Dan zie je ineens een grote glimlach op het gezicht verschijnen en dan krijg ik er een vrolijk ‘dank je wel’ en soms een leuk praatje voor terug. Dan hoop ik dat ik zo af en toe voor iemand de dag een beetje leuker heb gemaakt. En eerlijk gezegd, ik word er zelf ook heel vrolijk van. Win-win dus.

Al deze dingen zijn een kant van kanker die ik niet had verwacht maar van harte omarm.

Ik ben benieuwd naar wat nog komen gaat.

P.S. dit blog gaat over hoe ik mijn veranderingen ervaar. Iedereen loopt hierin zijn eigen pad en haalt eruit wat voor hem of haar belangrijk is. Dat is dus voor iedereen anders.