3km geluk(t)

Ik ga er niet over opscheppen, hoewel.. ja, dat ga ik wel doen. Komtie: ik heb gisteravond 3km gelopen! Moet je daar nou over opscheppen, Els? Ja, dat moet, want elke overwinning moet je vieren.

Want er zijn namelijk genoeg dagen waarop ik met moeite de dag doorkom, maar er zijn ook pareltjes zoals gisteren. Gisteren was een dag waarop ik meer energie had, dus dat was op zich al heel erg fijn. Bovendien ook een dag van ‘kunnen lopen’. Ik weet niet of dat dat misschien iets te maken had met mijn nieuwe speciale wandelsokken?

Omdat ik gisteravond na het eten nog steeds een goed gevoel over mijn voeten had besloot ik om te kijken of ik ook kon wandelen. Tenslotte kan het morgen zomaar weer anders zijn, even van profiteren dus. Niet te ver wandelen, gewoon even een ‘blokje om‘. Een route van 3 km die ik wel vaker neem omdat die heel veel ’tussendoor’ straatjes heeft. Daardoor kan ik steeds de keuze maken of ik verder ga of dat het nodig is dat ik afsla en rechtstreeks naar huis loop. Vandaar dus die route, het leek me dus het slimste om te doen.

De eerste 2km waren heerlijk! Met de zon op mijn oude knoken, een glooiend wandelpad en met heel veel fantasie kreeg ik al snel een heel vaag idee over lopen op de Alpe d’HuZes. Heel, heel vaag.. maar toch.

Tijdens de 3de km begon ik echter steeds meer last te krijgen van mijn benen en de pijn in mijn voeten begon ook weer op te spelen. Tenslotte loop ik nog steeds op mijn normale, oude schoenen en daar kunnen die sokken ook geen wonder in verrichten.

Ondanks dat ik het liefst nog een heel eind verder had willen lopen dacht ik aan wat de arts steeds zegt: langzaam opbouwen! Dus in plaats daarvan ben ik naar huis gegaan.

Terwijl ik mezelf een schouderklopje geef dacht ik nog: bij de volgende controle zal ik laten weten dat ik naar hem geluisterd heb. Verder kan ik niet ontkennen dat de beste man wel gelijk heeft natuurlijk.

Ja, ik weet best dat ik inmiddels een bagger conditie heb hoor, maar jeetjemina zeg… Met een knalrood hoofd en zwetend als een otter ben ik weer thuisgekomen. Verder wil ik het niet meer over dit c-woord hebben. Maar ga ik me wel even in een hoekje zitten schamen.

Maar ondanks dat, wat heb ik genoten! De zon, de fluitende vogels, het buiten zijn, het lopen. En elke stap werkt mee aan het leegmaken van mijn hoofd. Zo fijn allemaal.

Het wandelen is dus gelukt! Mijn horloge gaf 3.07km aan. Ik ben er tevreden mee. Het is sowieso meer dan ik verwacht had. Een heerlijke wandeling.

3km is een goed begin.

En het voelt als 3km puur geluk(t)!